Gaddar’ın ‘Fatma’sı Laçin Ceylan, Cumhuriyet’e konuştu: ‘Çağatay ailemden gibi’

Laçin Ceylan, tiyatro sahnesinde yıllardır sergilediği
usta oyunculuğunu ekranlara taşıdığından beri milyonların tanıdığı, yer aldığı
yapımlara kalite katan bir isim oldu.

Şu sıralar Gaddar’da Dağhan’ın (Çağatay
Ulusoy) annesi Fatma’ya yaşam veriyor ve izleyici ikisinin sahnelerini çok
seviyor. Ceylan’a bu sevginin nedenini sordum ve tiyatro sahnesi için gelecek
planlarını konuştuk.

– Proje seçerken çok titiz olduğunuzu biliyorum. Gaddar’ı
neden tercih ettiniz?

Kadrodan yönetmene, yapıma, senaryoya kadar her şeye
dikkat etmeye çalışıyorum. Burada da bütün bu söylediğim noktaların kalitesi
olmasının yanında ana-oğul ilişkisi ile birlikte Fatma’nın içinde büyüttüğü
öfkesi bana ilginç ve denemeye değer geldi.

– Fatma izleyici tarafından da ilgi çekici bulunuyor ve izleyici Fatma ve oğlu
Dağhan’ın birlikte olduğu sahneleri çok seviyor. Çağatay Ulusoy’la bu
etkileşimi oluşturmak için nasıl bir hazırlık yaptınız?

Çağatay ile 2015’de “Delibal” filminde anne oğul
oynamıştık ama bu çalışmada sanki uzun yıllardır devam eden bir güzel iletişim
oldu, ailemden gibi hissediyorum onu. Herkes sete, düşünmüş ve çalışmış gelince
kalite değişiyor. Elbette en başta provalar da yaptık ikimizin de işine
gösterdiği disiplin ve sevgi uyuştu.

– Bitiyatro’yu nasıl tanımlarsınız? Sizin için ne ifade
ediyor? Özel tiyatro sahibi olmakla devlet veya şehir tiyatrosu sanatçısı olmak
arasında mesleğe bakış açısından nasıl farklar var?

Bitiyatro benim 10 yaşına gelmiş bir çocuğum. Düşüncenin,
yaratıcılığın özgürce dolaştığı bir mekân, bir kültür-sanat merkezi her şeyden
önce. Kurumsal yapılarda özellikle geçen uzun yıllardan sonra öğrenmenin ve
risk almanın durduğunu fark etmiştim gençliğimde. Alternatif bir alan
oluşturmazsam memurlaşmanın tehlikesiyle karşılaşacağımı hissettim ve böyle bir
mekân ve topluluk kurma ihtiyacı duydum. İşime duyduğum saygı ve tutkunun bir
gereğiydi. Cesur olmayı ve risk almayı öğreten bir süreç… Sanat alanlarındaki
bütün disiplinler için gelişmenin motorudur risk almak. Çıkan işlerin
kalitesine de yansıyor… Virginia Woolf’un “Kendine Ait Bir Oda”sı gibi
kendime ait bir özgürlük alanı Bitiyatro.

TİYATRO BİR BULUŞMADIR

– Sizce pandemiden sonra tiyatronun değerini daha iyi
anladık mı?

Bence anladık. Her şeyi evden çıkmadan yapmanın bedelini
her açıdan ödedik. Evden çıkmanın, buluşmanın değeri yeniden anlaşıldı ki
tiyatro her şeyden önce bir buluşmadır. Tiyatro seyircisi salona sadece
seyretmek için değil o oyuna katılmaya, onun gizli ya da açık bir parçası
olmaya girer. Sahnedeki oyunculardan başka bir diğer oyuncu gibidir seyirci. Bu
olağanüstü sessiz ve gizli işbirliğinin enerjisi aynı mekân içinde oldukça
ancak sihire ve büyüye dönüşür.

– Bir röportajınızda tiyatronun doğasıyla ilgili buna benzer bir betimlemeniz
vardı… “Aslında oyuncularla seyirciler sessiz bir işbirliği yaparlar
tiyatroda. O oyundaki her şeyin ‘gerçek böyle olsaydı’ varsayımı üzerine sessiz
bir anlaşma yaparlar. Acayip bir birlikteliktir bu” demiştiniz. Peki
günümüzün internet, sosyal medya, 4K görüntü teknolojileri gibi gelişmeler
üzerine şekillenen algısı, bu anlaşmayı nasıl dönüştürüyor?

Bu anlaşmanın değerini daha da çok büyütüyor bence. Bu
mecraların seyirciyi hangi konuma oturttuğu önemli… Tiyatronun gücü önce
insanı merkeze oturtmak bana göre… Tiyatronun anlatım olanakları imgeler
üzerine kurulduğu zaman en güçlü oluyor, yeni teknolojik olanaklar rol çalmadığı
ve çok dikkat ederek iyi eleyerek kullanılabilir elbet ama öncelik insan ile
insanı yüz yüze getirmek, buna hizmet etmek lazım.

ÜÇ OYUN GELİYOR

– Bu yıl sahnedeki oyunlarınızdan söz ederseniz neler
söylersiniz?

Üç yerli oyunun müjdesini verebilirim. Biri ağustos
ayında, diğerleri de arka arkaya sonbaharı karşılayacak. Ayrıca sahnemizde
konuk oyunların gösterimlerini, provalarını, oyunculuk eğitimi atölyemizi ve
bazı etkinlikleri ağırladık, ağırlıyoruz. Pandemi öncesi yaptığımız kısa film
ve belgesel günlerine tekrar geri döneceğiz.